De volgende methodes kunnen gebruikt worden om te kijken of een woord een zelfstandig naamwoord is: Kijk of er een lidwoord voor het woord geplaatst kan worden. ( De man, het huis) Kijk of het meervoud van het woord gemaakt kan worden. ( Mannen, huizen) Kijk of er een verkleinwoord van gemaakt kan worden.
Op deze manier,Wat is een onzijdig zelfstandig naamwoord?
Onzijdige woorden hebben ‘het’ als lidwoord. Daardoor zijn ze gemakkelijk te herkennen. Het bezittelijk voornaamwoord van een onzijdig zelfstandig naamwoord is ‘zijn’ en het verwijswoord is ‘het’. Het aanwijzend voornaamwoord is ‘dit’ of ‘dat’.
ten tweede,Wat zijn zelfstandige naamwoorden?
Zelfstandige naamwoorden kunnen zowel concrete als abstracte zaken zijn. Concreet betekent dat het vorm en inhoud heeft. Je kunt het zien of aanraken. Abstract betekent dat het niet tastbaar is.
Daarvan,Wat zijn de verwijswoorden bij de-woorden?
Verwijswoorden bij de-woorden: hij, zij, die, deze, zijn en haar. Bij de-woorden moet je weten of het woord waarnaar je wilt verwijzen mannelijk of vrouwelijk is. Dit kun je opzoeken in het woordenboek. Naar een mannelijk woord verwijs je met hij en zijn en naar een vrouwelijk met zij en haar.
Wat is het bezittelijk voornaamwoord van een zelfstandig naamwoord?
Het bezittelijk voornaamwoord van een onzijdig zelfstandig naamwoord is ‘zijn’ en het verwijswoord is ‘het’. Het aanwijzend voornaamwoord is ‘dit’ of ‘dat’. Een paar voorbeelden: Het college heeft zijn besluit aangepast. Het (college) kwam daarmee tegemoet aan de wens van provinciale staten. Dit besluit is belangrijk voor de landbouw.
Wat is een betrekkelijk voornaamwoord?
Het betrekkelijk voornaamwoord heeft een verwijzende en een grammaticale functie. Dat verwijst bijvoorbeeld naar het boek, maar het is ook het lijdend voorwerp in de bijzin ‘dat ik schrijf’. Datgene waarnaar een betrekkelijk voornaamwoord verwijst, heet het antecedent. Dat kan één woord zijn, maar ook een hele zin.